Veeartsenijschool van Anderlecht

Hergebruikte materialen en hoeveelheden

- Deuren: 60 stuks
- Dubbele deuren: 4 stuks
- Parketvloer: 440 m²
- Stoelen: 15 rijen
- Andere afwerkingselementen en meubilair

Het project

In 2013 ging het oude gebouw van de Veeartsenschool, gelegen in de wijk Kuregem in Anderlecht, verbouwd worden. Vóór het begin van de werken werd een reeks elementen gerecupereerd, dankzij een openbaar verkooop.

In het gebouw, dat in 1910 werd gebouwd, was tot in 1991 de Faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit van Luik gevestigd. Daarna stond het leeg. De gevels en het dak zijn beschermd. In de oude klaslokalen waren nog talloze meubelen en laboratoriummaterieel aanwezig. De bouwheer wilde het voorbeeld geven inzake afvalbeheer. Dit gebeurde in de eerste plaats door hergebruik van voorwerpen en materialen in het gebouw aan te moedigen en in de tweede plaats door maximale recyclage van verwijderde voorwerpen en materialen te bevorderen dankzij een strikte procedure van afvalsortering.

Het renovatieproject van het gebouw voorziet in het behoud en de restauratie van bepaalde elementen met een hoge erfgoedwaarde, zoals de mozaïekvloeren, een marmeren trap, borstweringen en leuningen, muren en plafonds, plinten, kozijnen, vloerplaten en fresco’s.

Van de andere materialen werd een inventaris gemaakt en een programma opgesteld voor organisatie van de verwijderingsprocedure. De operatie verliep in twee fasen: de eerste bestond uit de verwijdering van de voorwerpen die in het gebouw aanwezig waren, zoals meubilair, boeken, laboratorium materiaal, houten vloeren en afval. Tijdens de tweede fase werden de afwerkingen en de vaste installaties gedemonteerd. Voor elke stap heeft de gemeente strikte regels voor afvalsortering op de werf opgesteld.

Onder meer vloeren, schouwen, metalen roosters, auditoriumstoelen en deuren werden doorverkocht. De verkoop vond rechtstreeks op de werf plaats. De geïnteresseerden waren hoofdzakelijk handelaars in tweedehandsbouwmaterialen en antiquairs. De kopers stonden zelf in voor de demontage en verwijdering van de materialen. Hierdoor kon men ook de kosten voor de demontage beperken. De erfgoed- en materiële waarde van de gedemonteerde elementen rechtvaardigde de investering door de kopers.

Uiteindelijk kon dankzij deze methodische afbraak en de strikte regels voor afvalsortering meer dan 80% van de materialen van de site worden verstuurd naar hergebruik- en recyclageketens.