Vliegtuighangar wordt busterminal

Hergebruikte materialen en hoeveelheden

- 24 demonteerbare stalen spanten, gebouwd in 1942, bestaande uit Engelse profielen
- Recuperatie originele bouten en moeren, circa 17000 stuks

Het project

De structuur van de overkapping van het OV-knooppunt was oorspronkelijk een Britse T2-hangar uit de tweede wereldoorlog. In 1958 werd deze heropgebouwd op het vliegveld Zestienhoven, te Rotterdam. Meer dan 60 jaar later werd de structuur voor een derde keer verplaatst en heropgebouwd, in Schiphol Noord.

Het type T2-hangar werd ontworpen tijdens de Tweede wereld oorlog in Groot Brittannië. De RAF wilde een hangar met grote capaciteit die snel kon worden opgebouwd om bij de invasie van het Europese vasteland de vernielde vliegvelden zo snel mogelijk operationeel te krijgen. Daarnaast werden ook vliegvelden op het Britse eiland zelf uitgerust met deze T2-hangar.

De spanten werd dus ontworpen om te verplaatsen en snel op te bouwen. Op het Britse eiland zelf stonden 53 T2-hangars, waarvan de meesten na de oorlog zijn ontmanteld en verkocht. In Groot Brittannië was er bijgevolg een overaanbod aan T2-hangars. Voor de gemeente Rotterdam viel het goedkoper uit om een exemplaar te laten verschepen naar Nederland, een nieuwe stalen structuur was te duur. Zo is deze hangar in 1958 in Nederland aangekomen waar deze tot 2010 dienst deed op de luchthaven zestienhoven. Daarna werd de hele hangar gedemonteerd, de onderdelen werden opgeslagen in een hal van de luchthaven van Schiphol.

Vijf jaar later werd de structuur grondig gerenoveerd en heropgebouwd als overkapping van het OV-knooppunt in Schiphol Noord. Tijdens een gesprek tussen de betrokken partijen over de staalprijzen kwam de T2-hangar ter sprake. De ontwerpers gingen met dit stukje geschiedenis aan de slag.

De stalen structuur moest worden gerestaureerd, sommige stukken volledig waren door geroest. Elk vervangen deel of bout werd genummerd en gedocumenteerd met foto's. De oorspronkelijke constructie was 73m lang. Door de spanten iets verder uit elkaar te plaatsen, heeft het busstation een lengte van ruim 100 m gekregen. Over de spanten zijn nieuwe gordingen uit raatliggers gelegd. Het verschil tussen nieuwe en hergebruik-elementen wordt hier duidelijk gemaakt door een verschil in kleur. Alle originele spanten zijn roest-bruin geverfd, de nieuwe toevoegingen, windverbanden en gordingen, zijn grijs gekleurd. Alle kolommen werden ingekort en met hergebruik U- en hoeklijnprofielen voorzien van nieuwe voerplaten.