Baksteen
Bakstenen (ook 'metstelsteen' of simpelweg 'steen' genoemd) komt heel vaak voor op de hergebruikmarkt, vooral in regio’s met een rijke geschiedenis inzake baksteenconstructies.
Tot midden de 20e eeuw was de productie van bakstenen zeer lokaal verankerd. Elke regio produceerde een baksteen met verschillende afmetingen, uitzicht en kleur, afhankelijk van de gebruikte klei (die dikwijls de loop van een bepaalde rivier volgt) en de bakwijze. Er bestaan dus talloze variëteiten bakstenen – een diversiteit die nu ook tot uiting komt in het aanbod van de leveranciers van recuperatiebakstenen.
De hergebruikbakstenen die vandaag de dag te vinden zijn, zijn volle bakstenen, afkomstig van muren die zijn gemetseld met mortel op basis van kalk (of andere zachte mortels met klei, assen, enz). Cementmortel, dat door zijn veel sterkere hechting het schoonmaken van bakstenen bemoeilijkt tot zelfs onmogelijk maakt, begon algemeen gebruikt te worden vanaf de jaren 1950-70. Het zijn dus vooral de stenen van voor deze periode die goede kandidaten zijn voor hergebruik.
Vandaag de dag worden hergebruikbakstenen meestal gebruikt als gevelstenen, niet als constructieve elementen. Zij worden gewaardeerd om hun uiterlijk en hun bijzondere kleurvariaties. Er zijn ook gevallen waarin hergebruikbakstenen worden gebruikt voor dragend metselwerk, maar deze zijn zeldzamer. Traditioneel werden ze gebruikt voor oude of beschermde gebouwen, waar het belangrijk is dat de voor uitbreidingen en reparaties gebruikte bakstenen bij het geheel passen. Ze werden ook gebruikt voor de bouw van volledige gebouwen in historische gebieden, waar oude bakstenen meer op hun plaats zijn. Het materiaal heeft ook diverse toepassingen in de binnenhuisarchitectuur en de landschapsarchitectuur.